Η υπερπρολακτιναιμία αποτελεί μια απο τις συχνότερες ορμονικές διαταραχές στη καθημέρα πράξη. Αρχικά θα πρέπει να αποκλειστούν τα δευτεροπαθή αίτια αυτής με τη λήψη ενός καλού ιστορικού (ιδιαίτερα για τα λαμβανόμενα φάρμακα), τη κλινική εξέταση, δοκιμασία κυήσεως, βιοχημικό έλεγχο (νεφρική και ηπατική λειτουργία) και τον προσδιορισμό της TSH. Στη περίπτωση απουσίας ή ήπιας συμπτωματολογίας κρίνεται σκόπιμος ο έλεγχος για μακροπρολακτίνη. Αν όλα τα ανωτέρω είναι αρνητικά, τότε η διενέργεια MRI είναι απαραίτητη για τη διάγνωση του προλακτινώματος. Στη περίπτωση μακροαδενώματος με χαμηλές τιμές PRL, θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο παρουσίας του φαινομένου του αγκίστρου (hook effect).
Τα προλακτινώματα είναι τα συχνότερα υποφυσιακά αδενώματα και αποτελούν σημαντικό αίτιο υπογοναδισμού και υπογονιμότητας. Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η επίτευξη ευγοναδισμού μέσω ομαλοποίησης των επιπέδων της προλακτίνης και η συρρίκνωση της μάζας του όγκου. Η θεραπεία εκλογής είναι οι αγωνιστές της ντοπαμίνης. Η καμπεργολίνη αποτελεί πρώτης γραμμής θεραπεία αφού έχει δειχθεί ότι διαθέτει τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και την καλύτερη ανοχή από όλους τους αγωνιστές παρόλο που η βρωμοκρυπτίνη διαθέτει τη μεγαλύτερη ασφάλεια για χορήγηση κατά την κύηση. Η θεραπεία με αγωνιστές ντοπαμίνης επιτυγχάνει πλήρως τους στόχους της θεραπείας στην πλειοψηφία των ασθενών.
Στις περιπτώσεις αποτυχίας ή δυσανοχής των αγωνιστών της ντοπαμίνης καθώς και σε προλακτινώματα που είναι μεγάλα, επιθετικά ή κακοήθη συνιστάται η χειρουργική επέμβαση, η ακτινοβολία ή και τα δύο προκειμένου να ελεγχεί η ανάπτυξη του όγκου.
Σε γυναίκες με προλακτίνωμα συνιστάται η διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής μόλις διαγνωσθεί κύηση, και γίνεται παρακολούθηση μόνο με οπτικά πεδία και MRI. Στις λίγες περιπτώσεις που θα παρατηρηθεί αύξηση του όγκου, συνιστάται η επανέναρξη της φαρμακευτικής αγωγής με καμπεργολίνη ή βρωμοκρυπτίνη
Τα προλακτινώματα είναι τα συχνότερα υποφυσιακά αδενώματα και αποτελούν σημαντικό αίτιο υπογοναδισμού και υπογονιμότητας. Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η επίτευξη ευγοναδισμού μέσω ομαλοποίησης των επιπέδων της προλακτίνης και η συρρίκνωση της μάζας του όγκου. Η θεραπεία εκλογής είναι οι αγωνιστές της ντοπαμίνης. Η καμπεργολίνη αποτελεί πρώτης γραμμής θεραπεία αφού έχει δειχθεί ότι διαθέτει τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και την καλύτερη ανοχή από όλους τους αγωνιστές παρόλο που η βρωμοκρυπτίνη διαθέτει τη μεγαλύτερη ασφάλεια για χορήγηση κατά την κύηση. Η θεραπεία με αγωνιστές ντοπαμίνης επιτυγχάνει πλήρως τους στόχους της θεραπείας στην πλειοψηφία των ασθενών.
Στις περιπτώσεις αποτυχίας ή δυσανοχής των αγωνιστών της ντοπαμίνης καθώς και σε προλακτινώματα που είναι μεγάλα, επιθετικά ή κακοήθη συνιστάται η χειρουργική επέμβαση, η ακτινοβολία ή και τα δύο προκειμένου να ελεγχεί η ανάπτυξη του όγκου.
Σε γυναίκες με προλακτίνωμα συνιστάται η διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής μόλις διαγνωσθεί κύηση, και γίνεται παρακολούθηση μόνο με οπτικά πεδία και MRI. Στις λίγες περιπτώσεις που θα παρατηρηθεί αύξηση του όγκου, συνιστάται η επανέναρξη της φαρμακευτικής αγωγής με καμπεργολίνη ή βρωμοκρυπτίνη